Heeft het wel zin?
Zoals jullie weten, zijn er in Nederland meerdere spoorblokkades uitgevoerd. En misschien denk je: “Maar heeft dit eigenlijk wel zin?” Voor ons wel. Heel veel zin.
Voor ons betekent het niet simpelweg overlast veroorzaken. Het is een symbool. We leggen ons lichaam op plekken waar normaal geld, goederen en macht bewegen. Het gaat niet om chaos, maar om een boodschap: zwijgen is erger.
Het symboliseert ook het stoppen van de stroom van goederen die soms oorlog mogelijk maken. Even stilstaan, even laten zien dat er keuzes zijn dat is waar het om gaat.
De rol van NS: Indirecte verzet
De NS zelf voert geen oorlog, maar voor ons activisten is het spoor veel meer dan alleen treinen en stations. Treinen vervoeren goederen die via havens en bedrijven uiteindelijk verbonden zijn met bedrijven die profiteren van de bezetting van Palestina.
Door op de sporen te gaan zitten, doorbreken wij symbolisch deze stroom. Het is een manier om te laten zien dat ook hier in Nederland keuzes worden gemaakt die impact hebben op mensenlevens elders.
Het gaat niet om de NS persoonlijk, maar om zichtbaar maken wat normaal onzichtbaar blijft. Even stilzetten van de treinen betekent: even stilstaan bij verantwoordelijkheid, macht en medeplichtigheid. Het is een daad van bewustzijn en verzet.
We zitten niet op de sporen om chaos te veroorzaken, maar om te laten zien dat zwijgen geen optie is. Dat is onze boodschap. Dat is ons spoor van verzet.
2 Oktober 2025 - Den Haag Centraal
Het begon allemaal met een demonstratie bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Activisten protesteerden tegen de arrestatie van de Gaza-vloot. Nederlandse burgers, gewone mensen die alleen goederen naar Gaza wilden brengen, werden door het Israëlische leger opgepakt. En wat deed Nederland? Meneer Dick Schoof zei letterlijk dat hij niets zou doen voor onze eigen burgers.
Dat konden wij niet accepteren. Uiteindelijk besloten wij als activisten in actie te komen: we gingen op de sporen zitten. Niet omdat we chaos willen veroorzaken, maar omdat het een directe manier is om te zeggen: “Wij zijn er, en wij laten dit niet stilzwijgend gebeuren.”
Wij waren boos. Boos op Nederland dat zijn eigen burgers niet beschermt, boos op de politieke stilstand, boos dat economische en politieke banden met Israël zwaarder wegen dan mensenlevens. Het is ongelooflijk: hoe kan een land zijn burgers zo in de steek laten?
Daarom gingen wij in actie. Om te laten zien dat wij er zijn, dat wij niet stilzwijgen en dat solidariteit betekent niet wegkijken, maar handelen.
8 Oktober 2025 - Amsterdam Centraal
En toen kwam Amsterdam Centraal. Wij waren nog lang niet klaar. Wat we in Den Haag hadden gedaan, had vooral gevolgen voor onszelf: mensen kregen boetes, sommigen werden gearresteerd, en enkelen moesten zelfs blijven slapen. Voor wat? Alleen maar omdat we op het spoor gingen zitten. Omdat wij niet willen zwijgen terwijl mensenlevens op het spel staan.
Maar wij stopten niet. We gingen door. Dit keer richtten we ons op Amsterdam Centraal. Eerst een demonstratie van de Dam naar Centraal, en daarna: pats, de sporen blokkeren.
De politie was echter al voorbereid. Mensen die erbij waren, vertelden dat ze nog nooit zoveel Romeo’s bij elkaar hadden gezien — zelfs met Palestijnse sjaals en symbolen. Maar ja, zulke dingen zijn natuurlijk makkelijk te spotten.
Het treinverkeer lag ongeveer een uur stil. Voor sommigen misschien weinig, maar voor ons genoeg om een boodschap uit te dragen. Ons statement was duidelijk: wij zijn nog niet klaar. Niet totdat Nederland zijn banden met Israël doorbreekt, en niet totdat er echte aandacht wordt gegeven aan de situatie in Palestina.
11 Oktober 2025 - Rotterdamse Haven
En toen, nog geen week later, was Rotterdam Haven aan de beurt. Dit is misschien wel het belangrijkste punt van onze acties. Rotterdam Haven vervoert onderdelen voor F-35 gevechtsvliegtuigen en staal naar Israël. Deze staalleveringen, afkomstig uit onder andere Brazilië, worden gebruikt door Israëlische wapenfabrikanten zoals Elbit Systems. Een schip dat in augustus 2025 374 ton aan bommen naar Israël vervoerde, passeerde ook de Rotterdamse haven.
Daarnaast wordt via Rotterdam militaire apparatuur en andere goederen naar Israël vervoerd die direct bijdragen aan het militaire optreden in de bezette gebieden.
Wij weigeren dat Nederland hier financieel medeplichtig aan is. Voor ons is het geen abstracte kwestie; het is medeplichtigheid aan genocide. Door in actie te komen, proberen wij die stroom te doorbreken, zichtbaar te maken dat ook hier in Nederland keuzes worden gemaakt die gevolgen hebben voor mensenlevens elders.
Het ging niet om chaos, maar om bewustzijn en verantwoordelijkheid. Even stilstaan, even zichtbaar maken dat stilzwijgen nooit een optie is. Terwijl de wereld doorging, zetten wij ons lichaam in als een statement: “Wij zijn er, wij kijken niet weg, wij weigeren medeplichtigheid.”
Onze boodschap was duidelijk: zolang Nederland financiële en logistieke banden onderhoudt met bedrijven die de bezetting ondersteunen, zullen wij niet stilzitten. Dit is geen kwestie van overlast, het is een kwestie van solidariteit, van ethiek, van menselijkheid.
Wanneer is het klaar?
Wij zijn nog lang niet klaar. Nederland werkt nog steeds samen met Israël — economisch, politiek en logistiek en zolang dat zo is, blijven wij in verzet. Pas als Nederland stopt met die banden, pas als Nederland duidelijk zegt: stop, stop, stop, en Palestina officieel erkent, dan zijn wij bereid een stap terug te doen.
Dat betekent niet dat alles meteen ophoudt. Misschien zijn we klaar met de spoorblokkades op het moment dat Nederland écht breekt met alle bedrijven en routes die medeplichtig zijn aan onderdrukking. Maar dat betekent niet dat we stoppen met protesteren. Demonstraties, solidariteitsacties en publieke druk blijven doorgaan totdat Palestina vrij is — totdat mensen recht hebben op leven, veiligheid en zelfbeschikking.
Reactie plaatsen
Reacties